صبر ايوبه باخ گوزل،اوزيوي دانناگينان

عشق خروس گور،الله اوچون بانناگينان

نه قدر ضعف وارون زجر قاباقيندا

اشح كيمي گاشينماغدان يره توش،آغناگينان.

(شاعر:ميثم رياحي)

گيزيلدان تيكيلميش بو گوزلين ارنينده كي جاميه باخ

بير كند اولوب دير مطيع ثروتمند،من اولوم حاميه باخ

يكه بير پخ يريبدي دولتدي كاسيبين قاشيقيرنان

گوزي آچ گوري سوت اوزونده،اوزه باخ خاميه باخ

خوش گلير اوخوديخجا داستاني،هه بالا

فرصت ايله سن،آخيردا آخر شاهناميه باخ...

(شاعر:ميثم رياحي)

اي دوست مددي كن كه اين عشق به پايان برسد

به آنكه لايق تر از ماست،بگذار به آن برسد

از اين لانه ي حقير دل من بال پروازش ده

كه از اين مذلت و درد و غم،به آشيان برسد

اي دوست مگذار اين عشق بيشتر سوزاند جان ما

بگير جان از تن بي رمق كه از ما به جانان برسد

ولي نتوانم باشم اميدوار به دل،كه بعد از مرگ

ترسم از اين دوران و جهان به آن جهان برسد

عشق من هر چه خواهد دوست،تو همان كن

كه اگر عشق ما خواهد آن،بگذار به همان برسد

نترسم از اينكه شوم افسرده و مرده از اين عشق

نگذار اين عشق و دل دلبرم به نامردمان برسد

رياحي بده خاكستر تنت را به خاطر دوست به باد

که اين پوكيده ي جسم،از ته دل به ياران برسد...

(شاعر:ميثم رياحي)

به درياي چشمهايم مي بالم،ولي باز از تو نشانه نيست

به عقربه هاي سرد ساعت مي نازم،ولي براي با تو بودن،ياور من زمانه نيست

به سكوت ترانه،به قنوت شبانه،به اين رازهاي پنهان عاشقانه

دل مي ستانم ولي،مرا با تو كار پنهانه نيست

به اين عادت هاي بچه گانه،به اين بغض هاي غمگين بي بهانه

جان مي دهم ولي،مرا با تو زندگي بهانه نيست

داستان هاي جانانه،حرفهاي عارفانه،جملات عاشقانه

مي خوانم و مي نويسم ولي،هيچ كدام بي تو شاعرانه نيست

از تب و تاب يك شاهنامه،از كلي تاج و تخت شاهانه

درس مي گيرم ولي،باز ديد من به آنها بي تو عاقلانه نيست

به صف آخر كشيد اين شعر نو،براي باارزش ترين دوستم

بي اسم او هيچ شعري با آهنگ و ترانه نيست...

(شاعر:ميثم رياحي)

بعضي وقتها ديگران شاهد گريه هاي من هستند...

مي گويند خجالت نمي كشي گريه ميكني؟

با بغض و صدايي خفه مي گويم:

آنقدر انتظارش كشيدم كه جايي براي خجالت نيست...

صداي بي صدايي مي آيد"از پس نگاه بي حرف تو"يا آنقدر محو ديدن توام كه صدايت نمي شنوم يا آنقدر محو شنيدن چيزي ام كه نگاهت نمي بينم...